książka nie całkiem napisana...

Natalia skończyła roczek. Na urodziny daje się prezenty, to oczywiste. Więc ciotka kupiła duuuży prezent. Ale jakoś jej tzn. ciotki  ten prezent, mimo, że ładny, nie cieszył. 

Zaczęła kombinować. 

Najpierw pisakiem na papierze. Potem w internecie - tutaj znalazła inspirację. Przeszukała swoje przydasie, wydłubała kolorowe szmatki, sznurki, koraliki.... i zabrała się do dzieła:)

 Najpierw podkleiła pomarańczowe płócienko fizeliną, żeby straciło co nieco ze swojej wiotkości. Z filcu od ręki wycięła całkiem zgrabne coś w kształcie koła.

 I powiedziała - To będzie główka:)

 Z brązowego filcu wycięła całkiem zgrabną grzywkę:)

- Ale przecież, to ma być dziewczynka - wykrzyknęła zdesperowana ciotka:) 

Zaraz przyturlał się mały kłębuszek z pomysłem - zrób ze mnie warkoczyki:)

Potem pojawił się aksamitny rękawek starej czerwonej sukienki, który chciał być sukienką, dwa kolorowe sznurowadła z żądaniem bycia kończynami  i cztery szydełkowe koraliki.

 Ciotka miała coraz więcej roboty i coraz więcej pomysłów:)

Oczy i guziki same wskoczyły na swoje miejsce i nie chciały zejść, nawet do przyszycia:)

Sprawne rączki ciotki, igła, nitka  i usłużna maszyna do szycia zrobiły swoje. Wszystko znalazło się na swoim miejscu:)

Jeszcze tylko odpowiednie wykończenie strony i pierwszy element książeczki dla Natalii gotowy!

Ale dla rocznej czytelniczki  książeczka musi być ciekawa. 

Więc książkowa dziewczynka coś potrafi:)

Jej rączki się przesuwają, raz jedna, raz druga może być dłuższa.

 I tak panienka może się podrapać prawą rączką za lewym uchem:)

 Podobnie działają nóżki. 

Warkoczyki można dowolnie splatać lub rozplatać.

Tak powstała jedna ze stron edukacyjno-sensorycznej książeczki, którą uszyłam dla małej Natalii. 

Ciąg dalszy relacji z jej powstawania w następnych postach, żebyście się nie zanudzili:)